I sevda derinlerdedir, oysa ferhad üstünü kazmada dağın     kalbimin, yâni o yağmur ve acıdan ocağın madenini, lâciverdi ve mahmur bir ağrıyla delmede şirin ve en aşılmaz, en derin bir şiirin yurt edindiği billûr bir köşke girmede leyla     ve mecnun’un, yâni o çölden ve ağıttan otağın önünde, bir adak gibi ölüme diz çöktürmede leyla ve yakut, şafak ve irin ile emzirdiği bir gözün boynunu vurmada şirin     sevda derinlerdedir, oysa ferhad üstünü kazmada dağın     II   ay kanar, sevda akar, bir dağ bir dağ kendini delerse     sesini yangına verse o dağdır acıların külhanı ve usul uçan şahin kanadında bir cerağ ve kalbim bir şehrâyin gibi kendinde yananı alıp hasrete giderse     ay kanar, sevda akar, bir dağ bir dağ kendini delerse     akşam ki pekmezle yanıp korkunç bir ipek humması ateşi kükreten, vahim ve kolsuz ve tecrid hırkası gibi kendini kuşanıp ölüm, bir yaz kadar hain alıp başını giderse     ay kanar, sevda akar, bir dağ bir dağ kendini delerse     III   sen ilkyazi önce kendi...