Öldük, ölümden bir şeyler umarak.
Bir büyük boşlukta bozuldu büyü.
Nasıl hatırlamazsın o türküyü,
Gök parçası, dal demeti, kuş tüyü,
Alıştığımız
bir şeydi yaşamak..
Şimdi o dünyadan hiçbir haber yok;
Yok
bize arayan, soran kimsemiz.
Öylesine karanlık ki gecemiz,
Ha
olmuş ha olmamış penceremiz;
Akarsuda
aksimizden eser yok.
Cahit
Sıtkı TARANCI
*
Yorumlar